Uit het oog, maar niet uit het hart!

De bijzondere en vooral indrukwekkende reis naar Zimbabwe heeft veel indrukken achtergelaten. De leraren zijn weer terug in Nederland, maar vaak nog met hun gedachtes in Zimbabwe. Wij vroegen hen na afloop van de reis wat hen het meeste heeft geraakt.

Herman: De laatste dag op school heeft mij het meest geraakt. Kinderen liepen op blote voeten, hadden geen schoenen aan en toch waren ze zo ‘happy’. Ze zijn dankbaar voor het feit dat ze naar school kunnen. Als ik naar mijn eigen zoon kijk, wil hij niet eens het afval in de prullenbak aan de weg zetten, omdat dat volgens hem te ver lopen is. De kinderen in Zimbabwe lopen dagelijks gemiddeld zeven kilometer om water te halen en naar school te kunnen. Het is een wereld van verschil! Wat hebben wij het hier in Nederland goed. Ik zag de hoop van de kinderen in hun ogen, wat zijn ze moedig!

Lisette: Wat mij het meest heeft geraakt is het mooie lied van de kinderen die ons welkom zongen! Je zou denken, dat mensen die in zo’n situatie leven, met allemaal ellende hun vertrouwen in God zouden verliezen. Maar ze zijn juist zo dankbaar! Ze geloven in God en hebben hoop voor hun toekomst. De hele week hebben wij samen met de lokale bevolking elke dag gehoopt en gebeden dat het zou gaan regenen. En de laatste dag voordat we weer vertrokken naar Nederland, begon het te stormen en regende het pijpenstelen! Wat waren de mensen dankbaar! Het ontroerde mij om dat te zien. Zelf zit ik soms wel eens te klagen, maar als ik dan zie dat de kinderen hier in Zimbabwe vier en een half uur lopen naar school en dan nog hun enige maaltijd van de dag met elkaar delen, dan krijg ik tranen in mijn ogen!

Fred: De hele reis heeft veel indruk achtergelaten. Het koken met de moeders vond ik een bijzonder moment. Toen we op een school kwamen, werden we begroet door alle kinderen. Ze zongen en dansten voor ons! Natuurlijk moesten wij ook mee doen. Het dollen met de kinderen vond ik fantastisch! Alleen wat me wel erg raakte was dat een meisje drie uur naar school moest lopen en vervolgens weer drie uur terug. In totaal is zij dagelijks zes uur onderweg om een maaltijd te krijgen en naar school te gaan.

Norbert: Ik vond Zimbabwe een prachtig land.  Eindelijk viel de regen op de allerlaatste dag. Bijzonder om te zien! Maar wat echt indruk maakte, was het grote verschil tussen arm en rijk. Wat mogen wij als Nederlanders dankbaar en blij zijn dat we het zo goed hebben! Door de reis naar Zimbabwe besef ik dat ik blij mag zijn met alles wat ik heb.

Jaco: Het meest bijzondere moment tijdens de reis vond ik dat we met zijn allen aan het juichen waren voor de regen! Eindelijk, naar een tijd van zoveel droogte, zo weinig voedsel voor de lokale bevolking en zoveel honger, was er dan eindelijk regen! We hebben met zijn allen gedanst en gejuicht. Bijzonder om te zien dat zoveel vrouwen op het land aan het werk zijn. Zij halen het water en zij zorgen voor de groenten, wat zijn ze sterk!

Martin: Het is een ontzettend mooi land! We zijn bij de Victoria Falls geweest en daar is alles zo mooi groen. Maar, verderop in het land is het ontzettend droog en groeit er niets meer! Wat een tegenstelling! Ik ben het meest geraakt door de zwangere vrouwen in het ziekenhuis. Ze krijgen maar één maaltijd per dag en zien er heel verzwakt uit. Dat vond ik echt heftig om te zien.

Rick: Het voetballen met de kinderen vond ik een bijzonder moment! Het meest werd ik geraakt door een meisje dat ik op school ontmoette. Ze heet Precious. Ze bleef de hele tijd bij mij en klampte zich helemaal aan mij vast. De huisjes van de mensen hebben ook veel indruk op mij gemaakt. De armoede, honger en ondervoeding is zo duidelijk bij de bevolking te zien.

Ferrie: Ik vond het bijzonder dat ik met mijn camera mocht filmen. Hoe ik met mijn camera mocht vastleggen hoe groot de verschillen zijn tussen de scholen hier in Nederland en de scholen in Zimbabwe. Elke dag krijgen de kinderen op school één maaltijd waarmee ze het de rest van de dag moeten doen. De maaltijd vond ik er heel vies uit zien en toch waren de kinderen zo blij! Een meisje kwam naar me toe met een bord en zij vol trots: ‘’kijk eens wat ik heb’’, die momenten vergeet je niet snel weer. Ook het effect dat de regen had op de lokale bevolking was mooi en emotioneel om te zien. Mensen juichten en waren dolblij!